Curie–Weissa prawo

Curie–Weissa prawo

[p. kürị waⁱsa],

prawo opisujące zależność podatności magnetycznej χ paramagnetyków od temperatury T: χ = C/(T–θ), gdzie C — stała Curie, θ — paramagnet. temperatura Curie, opisująca oddziaływanie momentów magnet. między sobą oraz z elektrycznym polem krysztatału;

dla ferromagnetyków θ > 0, a dla antyferromagnetyków θ < 0; gdy θ = 0 p.C.–W. redukuje się do prawa Curie, sformułowanego 1895 przez P. Curie (prawo to 1907 uogólnił P.-E. Weiss); w pobliżu temperatury Curie obserwuje się odchylenie od p.C.–W.; dla ferroelektryków jest spełnione prawo podobne do p.C.–W.: przenikalność dielektryczna ε = B/(T–θ), gdzie B — stała, θ — paraelektryczna temperatura Curie.