cukiernictwo
 
Encyklopedia PWN
cukiernictwo,
dziedzina wytwórczości słodkich wyrobów spożywczych, wyrób cukierniczych produktów trwałych (np. czekolady i licznych wyrobów czekoladowych, cukierków, pieczywa cukierniczego trwałego), a także wyrób produktów cukierniczych nietrwałych (np. ciast, ciastek, obecnie coraz częściej wyodrębniany jako ciastkarstwo);
w starożytności do wyrobu słodyczy używano miodu; początki cukiernictwa europejskiego są związane z importem cukru z trzciny cukrowej i ziarna kakaowego (sprowadzanego od 1520 z Meksyku), następnie z rozwojem produkcji cukru buraczanego (od XIX w.); cukiernictwo było początkowo sztuką kulinarną, w średniowieczu przekształciło się częściowo w rzemiosło i dopiero w końcu XIX w., wraz z wprowadzeniem maszyn do wyrobu czekolady, zaczął się rozwijać przemysł cukierniczy. Wyrobami współczesnego cukiernictwa przemysłowego są: herbatniki, pierniki, wafle, biszkopty, sucharki, wyroby z cukru, jak karmelki, draże, pomadki, liczne wyroby z czekolady, których podstawą jest przerobione ziarno kakaowe; w krajach Bliskiego Wschodu słodycze mają swoisty charakter, związany z surowcami tej strefy klimatycznej (np. wyroby sezamowe, nugaty) oraz technikami przekazanymi przez tradycję; niektóre z tych wyrobów, np. chałwa, są produkowane także w innych krajach. W europejskim cukiernictwie rozwinięto dużą różnorodność technik, wykorzystujących zmodyfikowane surowce, np. tłuszcz kakaopodobny — przy produkcji czekolady.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia