Couturat
fr. filozof i logik.
[kutürạ]
Louis, ur. 17 I 1868, Paryż, zm. 3 X 1914, Ris-Orangis k. Melun,
Couturat Louis
Encyklopedia PWN
Wykładał na uniwersytetach w Tuluzie i Caen; zajmował się gł. historią filozofii, logiką i filozofią mat.; pracował nad problemem nieskończoności aktualnej (L’infini mathematique 1896) — wprowadził m.in. abstrakcyjne pojęcie wielkości, za pomocą którego definiował nieskończoność; był orędownikiem matematyki abstrakcyjnej i zlogicyzowanej; współpracował z A. Lalande’em przy tworzeniu słownika filoz. (Vocabulaire technique et critique de la philosophie 1926); angażował się w działalność na rzecz stworzenia języka międzynar., początkowo esperanto, następnie ido; zał. (1908) i redagował miesięcznik „Progreso”, którego celem było propagowanie ido; gł. prace: La logique de Leibniz (1901), L’Algebre de la logique (1905), Les principes des mathematiques (1905).
