Chwylowy Mykoła, właśc. M. Fitilow, ur. 13 lub 14 XII 1893, Trościaniec, zm. 13 V 1933, Charków,
ukr. pisarz i krytyk literacki;
Chwylowy Mykoła
Encyklopedia PWN
jeden z gł. działaczy ruchu lit. i nar. w latach 20.; współzałożyciel i przywódca grupy lit. Waplite (1925–27) oraz Prolitfront (1928–31); 1928 zał. czasopismo „Literaturnyj Jarmarok”; autor wierszy i poematów przesyconych rewolucyjną retoryką i romant. uniesieniem (m.in. zbiór poet. Doswitni symfoniji 1922), opowiadań o rewolucji ukr., wyróżniających się ornamentalno-impresjonistyczną stylistyką (m.in. Syni etiudy 1922, Osiń 1924) oraz powieści polit. Waldsznepy (1927), osnutej na motywach nar.; pamflety polemiczne Kamo hriadeszi (1925) i Dumky proty tecziji (1926) propagujące uniezależnienie literatury ukr. od supremacji kultury ros. i walkę z rodzimym prowincjonalizmem; zmarł śmiercią samobójczą, protestując przeciw terrorowi stalinowskiemu na Ukrainie.
