filozofia chrześcijańska,
poglądy filozoficzne występujące od II w., ukształtowane pod intelektualnym wpływem wiary chrześcijańskiej, lub rodzaj filozofii zakładający niesprzeczność między racjonalnym porządkiem wiedzy a prawdami objawienia chrześcijańskiego;
filozofia chrześcijańska
Encyklopedia PWN
rozwój tak rozumianej filozofii chrześcijańskiej przypada na okres od I do XIV w.; zanikło wówczas klasyczne rozumienie filozofii jako „umiłowanie mądrości” na korzyść określenia „umiłowanie Boga”; filozofia chrześcijańska obejmowała patrystykę (naukę Ojców Kościoła) i scholastykę; korzystała z greckiej filozofii Platona, Arystotelesa, stoików, sceptyków i cyników; zajmowała się określeniem stosunku wiary do rozumu, uzasadnieniem monoteizmu i stworzenia świata z niczego, nieśmiertelności duszy ludzkiej i potrzeby moralnego działania; główni przedstawiciele: Orygenes, święty Augustyn, święty Tomasz, błogosławiony Jan Duns Szkot; współcześnie filozofia rozwijana przez chrześcijaństwo w świetle objawienia.
