Chrzanowski Ignacy, ur. 5 II 1866, Stok (Podlasie), zm. 19 I 1940, Sachsenhausen k. Oranienburga,
ojciec Hanny, historyk literatury.
Chrzanowski Ignacy
Encyklopedia PWN
fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
1910–31 profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, 1931 przeniesiony na emeryturę po podpisaniu protestu w sprawie brzeskiej, od 1936 profesor honorowy; od 1906 czł. AU; 1907 współzałożyciel TNW; 1899–1901 redaktor „Ateneum”; 1911–39 redaktor serii «Prace Historycznoliterackie» (50 tomów); wychował wielu wybitnych badaczy literatury; 1939 aresztowany przez Niemców, zmarł w obozie koncentracyjnym. Głównym przedmiotem zainteresowań badawczych Chrzanowskiego była problematyka ideowa literatury pol., a zwłaszcza jej funkcje moralno-patriotyczne; próby monografii M. Bielskiego (1906), A. Fredry (1917), studia i szkice o poezji i satyrze oświecenia (Czym był Wirgiliusz dla Polaków po utracie niepodległości) oraz romant. (Chleb macierzysty „Ody do młodości”), m.in. w zbiorach Studia i szkice... (t. 1–2 1939), O literaturze polskiej i Optymizm i pesymizm polski (oba 1971); wydawca m.in. Kazań sejmowych P. Skargi (1903); ogromną popularność zdobył jego podręcznik Historia literatury niepodległej Polski (1906, wyd. 13 1983).
