Christine de Pisan
 
Encyklopedia PWN
Christine de Pisan
[kristịn dö pizạ̃],
ur. 1365, Wenecja, zm. ok. 1430, Poissy,
pierwsza poetka francuska;
od 1370 we Francji, gdzie jej ojciec był nadwornym astrologiem Karola V; wcześnie owdowiała, uwikłana w kłopoty majątkowe, szukała poparcia u możnych opiekunów, m.in. Karola VI, Izabeli Bawarskiej, dedykując im swe utwory; po śmierci ostatniego protektora wstąpiła do klasztoru (1418); twórczość jej, różnorodna i obfita, ceniona przez współczesnych także poza granicami Francji, obejmuje utwory wierszem i prozą, m.in. zbiory ballad, rond i virelais należące do nurtu miłości dwornej, poemat na cześć Joanny d’Arc (Dittié sur Jeanne d’Arc 1429), ponadto traktaty prozą, m.in. o sztuce wojennej, o rządzeniu państwem, o zgodzie nar. (Livre de paix 1412–14); ważną część jej twórczości stanowią utwory poświęcone tematyce kobiecej, m.in. poemat Dit de la rose (1400), którym włączyła się do sporu o Powieść o Róży, występując przeciw jej antyfeminizmowi, Cité des dames (1405 — żywoty sławnych kobiet), Livre des trois vertus (1406).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia