Chateaubriand François René
 
Encyklopedia PWN
Chateaubriand
[szatobrijạ̃]
François René de Wymowa, wicehrabia, ur. 4 IX 1768, Saint-Malo, zm. 4 VII 1848, Paryż,
fr. pisarz i polityk;
gł. przedstawiciel wczesnego romantyzmu fr.; czł. Akad. Fr., TPN w Warszawie; początkowo zwolennik Napoleona I, później występował jako zagorzały rojalista i katolik dążący do zwiększenia roli religii w społeczeństwie; za restauracji czynny w życiu polit. (1823 min. spraw zagr.); apologia chrześcijaństwa w dziele Duch wiary chrześcijańskiej (1802, wyd. pol. 1816; wcześniej wyd. 2 fragmenty: krótkie powieści Atala 1801, wyd. pol. 1817 i René 1802, wyd. pol. 1853); dzienniki podróży (Podróż z Paryża do Jerozolimy 1811, wyd. pol. 1853, Le voyage en Amérique 1827), wspomnienia (Pamiętniki zza grobu 1848–50, wyd. pol. 1849–52 — wynurzenia liryczne o rzadkiej sile wyrazu), eseje i pamflety; Chateaubriand wywarł wielki wpływ na romantyków: wzbudził zainteresowanie przeszłością, a zwłaszcza średniowieczem, ukazał piękno natury egzotycznej, przyczynił się do odnowy krytyki lit., dał pierwowzór bohatera romant. (René).
Bibliografia
J. d’ORMESSON Ostatni sen mój będzie o tobie. Biografia sentymentalna Chateaubrianda, Warszawa 1996;
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia