Charms Daniił, właśc. D.I. Juwaczow, ur. 30 XII 1905, Petersburg, zm. 2 II 1942, Leningrad (ob. Petersburg),
ros. poeta i dramatopisarz; używany przez niego pseudonim Ch., wywodził się z ang. słowa charm;
Charms Daniił
Encyklopedia PWN
czł. ugrupowania lit. Oberiu; w poezji posługiwał się formą limeryku, wprowadzając parodystyczną stylizację retoryki klasycyst. i wieloznaczną metaforykę; rozgłos zdobył poza krajem jako jeden z pierwszych przedstawicieli literatury i teatru absurdu; twórczość o zabarwieniu katastroficznym, odtwarzająca realia społ.-polit. i obyczajowe rzeczywistości lat 20. i 30., obejmuje dramaty groteskowe (Elżbieta Bam, wyst. 1928, wyst. pol. 1966), opowiadania utrzymane w klimacie gogolowskiego wizjonerstwa, nowele ukazujące fantasmagoryczny obraz odhumanizowanego świata (m.in. cykl opowiadań Słuczai, powstały 1936–39, nowela Starucha, powstała 1939, wyd. łącznie w tomie Izbrannoje, Würzburg 1974, wyd. ros. w: Polot w niebiesa. Stichi. Proza. Dramy. 1988); wiersze i opowiadania dla dzieci, nawiązujące do tradycji L. Carrolla; pol. przekłady wierszy Ch. w: Tragiczna zabawa Oberiu, czyli inna Rosja poetycka (1991); aresztowany 1931, następnie 1941; zmarł w więzieniu.
