Chaldejczycy, akadyjskie Kaldu, hebr. Kaddim, gr. Chaldaioi,
staroż. lud zachodniosemicki, przybyły do południowej Babilonii w połowie XI w. p.n.e.;
Chaldejczycy
Encyklopedia PWN
od pocz. IX w. gł. przeciwnik Asyrii, pokonanej w sojuszu z Medami w końcu VII w.; dyn. chaldejska panowała w Babilonii 626–539, a utworzone przez nią państwo obejmowało również północną Mezopotamię, Syrię i Palestynę; od tego czasu Chaldejczykami nazywano wszystkich Babilończyków, jak też (zwłaszcza w świecie antycznym) babilońskich kapłanów, magów i wróżbitów.
