Centralny Komitet Organizacji Niepodległościowych
 
Encyklopedia PWN
Centralny Komitet Organizacji Niepodległościowych (CKON),
konspiracyjny ośrodek polit., powołany na przeł. 1939 i 1940 w Warszawie przez R. Świętochowskiego, utrzymujacego kontakty z gen. W. Sikorskim;
w pracach uczestniczyli m.in.: T. Szpotański, M. Borzęcki, K. Drewnowski, N. Barlicki, F. Kwieciński, T. Sławiński, W. Orzechowski; CKON, powołując się na mandat gen. W. Sikorskiego, aspirował do objęcia kierowniczej roli w pol. konspiracji, dążył do utworzenia ogólnonar. organizacji wojsk. (ZWZ uważano za prosanacyjny); w skład CKON weszły m.in.: Stronnictwo Pracy, Związek Czynu Zbrojnego, Chłopska Organizacja Wolności „Racławice”, Związek Oficerów Rezerwy, Tajna Armia Polska; V–VI 1940 aresztowanie R. Świętochowskiego i przystąpienie SP do Politycznego Komitetu Porozumiewawczego osłabiły CKON; w końcu 1940 przestał istnieć, a 1941 Biuro Polit. podporządkowało się Delegatowi Rządu RP na Kraj i zakończyło działalność.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia