Cassirer Ernst

Cassirer

[kasị:rə^r]

Ernst , ur. 28 VII 1874, Wrocław, zm. 13 IV 1945, Nowy Jork,

niem. filozof, historyk filozofii.

Uczeń H. Cohena; od 1919 profesor uniwersytetu w Hamburgu (od 1930 rektor); 1933 wyjechał z Niemiec, profesor uniw. szwedz. i amer.; przedstawiciel szkoły marburskiej neokantyzmu, zajmował się gł. historią filozofii (zwłaszcza filozofią R. Descartesa, G.W. Leibniza, I. Kanta); twórca teorii tzw. symbolizmu; Philosophie der symbolischen Formen (t. 1–3 1923–29), Die Philosophie des Aufklärung (1932), Esej o człowieku (1944, wyd. pol. 1970); wybór pol. Symbol i język (1995).

Bibliografia

H. BUCZYŃSKA Cassirer, Warszawa 1963;

B. ANDRZEJEWSKI Animal symbolicum. Ewolucja neokantyzmu Ernsta Cassirera, Poznań 1980;

J. SÓJKA O koncepcji form symbolicznych Ernsta Cassirera, Warszawa 1988;

M. Bal-Nowak Mit jako forma symboliczna w ujęciu Ensta Cassirera, Kraków 1996.