Carrara

Carrara

[karrạra]

da, Carraresi,

padewski ród arystokratyczny;

na przeł. XI i XII w., dzięki posiadłościom feudalnym wokół zamku Carrara, C. stali się największymi wasalami bpa Padwy; pod koniec XII w., po usytuowaniu swej gł. siedziby w Padwie, zyskali znaczne wpływy w mieście; w XIII w. stronnicy gwelfów; 1237 za przeciwstawianie się tyranii Ezelina III da Romano wygnani z Padwy, do której 1256 powrócili. Od 1318 kolejno rządzili w Padwie: Jacopo I, data ur. nieznana, zm. 1324, signior od 1318; Marsiglio (rządził 1337–38); Ubertino (rządził 1338–45); Jacopo di Nicoló (rządził 1345–50); Francesco I, zw. il Veccchio, ur. 1338, zm. 1393, władca Padwy 1355–88; mianowany 1354 przez ces. Karola IV wikariuszem cesarskim; dążył do wzmocnienia swego państwa; 1358 zawarł porozumienie z Węgrami i 1360 zbliżył się do Florencji, podejmując walki w północno-wschodnich Włoszech; jego sojusze z Rep. Genui, Węgrami i patriarchą Akwilei (1371–73, 1378–81 i 1383–84) umożliwiły mu zajęcie Feltre, Cenedy, Belluno, Cividale oraz Treviso, co doprowadziło do długotrwałych walk z Rep. Wenecji; 1387 w sojuszu z Mediolanem, później jego przeciwnik, pokonany — przekazał władzę synowi (1388) i do końca życia pozostał więźniem Viscontich; Francesco II, zw. il Novello, ur. 1359, zm. 1406, władca Padwy od 1388, toczył wojny z Mediolanem (1390–02 i 1398–1400) i Wenecją (1404–05), pokonany, wraz z synami został uwięziony w Wenecji i stracony; na nim wygasła gł. linia rodu, Padwa zaś weszła w skład Rep. Wenecji.