Busoni Ferruccio

fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Busoni

[buzọni]

Ferruccio, ur. 1 IV 1866, Empoli k. Florencji, zm. 27 VII 1924, Berlin,

wł. kompozytor i pianista.

Uznany za jednego z największych wirtuozów swej epoki; w pracach teoret. był ideologiem nowatorstwa w muzyce (Zarys nowej estetyki muzyki 1907, wyd. pol. 1918) i neoklasycyzmu; twórczość jego jest jednak utrzymana gł. w konwencji romant. (wpływy F. Liszta); utwory fortepianowe (Fantasia contrappuntistica 1910, sonatiny, transkrypcje utworów J.S. Bacha, kompozytorów XIX w., Koncert fortepianowy z chórem 1904), poemat symfoniczny Berceuse elegiaque (1909), Tanzwalzer na orkiestrę (1920), opery (Doktor Faust 1925), muzyka kamer., pieśni.