Bułgakow Siergiej N.
 
Encyklopedia PWN
Bułgakow Siergiej N., ur. 16 VI 1871, Liwny k. Orła, zm. 12 (14?) VII 1944, Paryż,
ros. teolog i filozof, duchowny prawosławny.
Od 1917 profesor uniwersytetu w Moskwie, od 1919 — profesor ekonomii polit. i teologii na uniwersytecie w Symferopolu; 1923 emigrował do Francji, gdzie 1925 został profesorem i rektorem Inst. Św. Sergiusza w Paryżu; początkowo zwolennik marksizmu, odrzucił go w wyniku badań nad kwestią agrarną i handlem w warunkach urzeczywistnienia systemu komunist.; był zwolennikiem teologii i filozofii A. Chomiakowa i W. Sołowjowa; teologię traktował sofiologicznie, tzn. rozpatrywał wszystkie problemy w świetle nauki głoszącej Sofię [‘mądrość’] — odwieczny zamysł Boga dotyczący świata skażonego grzechem; położył także duże zasługi w rozwoju ekumenizmu; gł. prace: Fiłosofija choziajstwa (1912), Swiet niewieczernij (1917), O bogoczełowieczestwie (t. 1–3 1933–45), Prawosławie. Zarys nauki Kościoła prawosławnego (1965, wyd. pol. 1993), Życie za grobem (1955, wyd. pol. 1994), Christianstwo i jewriejskij wopros (1991).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia