budnik

budnik,

w dawnej Polsce poddany rzemieślnik osiedlony w lasach, głównie wielkiej własności ziemskiej (zwłaszcza na północno-wschodnich obszarach Rzeczypospolitej), wytwarzający smołę, dziegieć, popiół, potaż itp. w prymitywnych zakładach, zwanych budami lub majdanami

niekiedy budnicy tworzyli całe osiedla z własną administracją i sądownictwem; zawód ten zanikł w XIX w.