Bucharin Nikołaj I., ur. 9 X 1888, Moskwa, zm. 15 III 1938, tamże,
sowiecki działacz komunist., ekonomista;
Bucharin Nikołaj I.
Encyklopedia PWN
od 1929 czł. Akad. Nauk ZSRR; od 1906 w partii bolszewickiej; uczestnik rewolucji 1905–07 i październikowej; 1917–18 przywódca „lewicowych komunistów”; 1917 i 1918–29 redaktor nacz. „Prawdy”; od 1919 zast., 1924–29 czł. Biura Polit. KC WKP(b); poparł Stalina w walce z lewicową opozycją (L. Trocki, G. Zinowjew, L. Kamieniew), ale od 1928 wraz z A. Rykowem i M. Tomskim przeciwstawiał się koncepcji przymusowej kolektywizacji; 1926–29 przewodniczący Kom. Wykonawczego Międzynarodówki Komunist.; na przeł. 1929 i 1930 usunięty z zajmowanych stanowisk; 1934–37 redaktor „Izwiestii”, autor posłania do przyszłych przywódców partii, bronił swego stanowiska i oskarżał NKWD o zbrodnicze praktyki; 1938 osądzony w procesie 21 (tzw. blok prawicowo-trockistowski) i stracony; Ekonomika pieriechodnogo pierioda (1920), Teoria materializmu historycznego (1921, wyd. pol. 1927).
