Brzękowski Jan, ur. 18 XII 1903, Nowy Wiśnicz, zm. 3 VIII 1983, Paryż,
poeta, prozaik, eseista;
Brzękowski Jan
Encyklopedia PWN
związany początkowo z Awangardą Krakowską; od 1928 we Francji, w Paryżu redagował dwujęzyczne pismo „L’Art Contemporain — Sztuka Współczesna” (1929–30); stworzył teorię i styl tzw. metarealizmu, pokrewnego poetyce surrealist.; liczne zbiory wierszy, m.in.: Tętno (1925), Na katodzie (1928), W drugiej osobie (1933), Przyszłość nieotwarta (1959), Nowa kosmogonia (1972); powieści, m.in. groteskowo-parodystyczna Psychoanalityk w podróży (1929) i oparta na wątkach autobiogr. Międzywojnie (cz. 1–2 1982); szkice Poezja integralna (1933), Wyobraźnia wyzwolona (1966), Szkice literackie i artystyczne 1925–1970 (1978); wspomnienia W Krakowie i w Paryżu (1968).
