brzeski traktat pokojowy
 
Encyklopedia PWN
brzeski traktat pokojowy,
zawarty 3 III 1918 w Brześciu Litewskim przez rząd bolszewicki w imieniu Rosji z państwami centralnymi (Niemcy, Austro-Węgry) i ich sojusznikami (Bułgaria, Turcja);
oznaczał zerwanie przez Rosję sojuszu z ententą. Ustanawiał linię rozgraniczenia między stronami — od Rosji odpadały Estonia, Litwa, Łotwa i Białoruś, a na Zakaukaziu — Kars, Ardagan i Batumi (tureckie Batum). Rosja uznała także traktat pokojowy między państwami centralnymi a Ukrainą, z którą sama zawarła pokój 9 II 1918; w jego wyniku musiała wycofać wojska z terytorium Ukrainy oraz Finlandii i Wysp Alandzkich; zobowiązywała się również do zdemobilizowania całej rosyjskiej armii (w tym nowo tworzonej Armii Czerwonej). Sygnatariusze brzeskiego traktatu pokojowego nawiązywali wzajemne stosunki dyplomatyczne. Po wybuchu rewolucji w Niemczech i upadku cesarstwa niemieckiego oraz wobec rozpadu Austro-Węgier, Rosja anulowała 13 XI 1918 brzeski traktat pokojowy, jako narzucony jej siłą przez niemiecki imperializm. Brzeski traktat pokojowy nie zawierał wzmianki o Polsce, pośrednio potwierdzał stan rzeczy wytworzony w Polsce pod okupacją niemiecko-austriacką, na podstawie aktu 5 listopada (1916).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia