Breton André
 
Encyklopedia PWN
Breton
[bretą̣]
André Wymowa, ur. 18 II 1896, Tinchebray, zm. 28 IX 1966, Paryż,
pisarz fr.; przywódca i gł. teoretyk nadrealizmu.
1925–33 czł. FPK; 1941–46 przebywał w USA; przywódca i gł. teoretyk surrealizmu (współzałożyciel przeglądu „Littérature” 1919, autor 3 manifestów 1924, 1930, 1942); poezje (Pola magnetyczne 1920, wspólnie z Ph. Soupaultem — uznane za pierwszy tekst surrealistyczny, stanowiący przykład „zapisu automatycznego”; L’amour fou 1937; Fata morgana 1942), powieść (Nadja 1928, wyd. pol. 1993), eseje liryczne (Les vases communicants 1932), Uwagi o poezji (1936, wspólnie z P. Éluardem, wyd. pol. 1939), antologia czarnego humoru (1940); pol. wybór utworów Bretona w antologii Surrealizm (1973).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia