Brescia
m. w północnych Włoszech, w regionie Lombardia, u podnóża Alp Bergamskich, nad rz. Mella (dorzecze Padu); ośrodek adm. prow. Brescia.
[brẹszia] 
,
, Brescia
Encyklopedia PWN
Starożytna Brixia, zał. w VI w. p.n.e. przez Galów; 225 p.n.e. opanowana przez Rzym; od IV w. siedziba biskupstwa; 774 w monarchii karolińskiej; od XII w. wolna komuna miejska; 1426–1797 w Rep. Weneckiej; w XVI–XVII w. rozwój lutnictwa (tzw. szkoła bresceńska G.P. Maggini); 1797 włączona do Rep. Cisalpińskiej, 1805 — do Królestwa Włoch; 1815–59 pod panowaniem austr.; 1814–49 ośr. ruchów konspiracyjnych i rewolucyjne, 1849 powstanie („10 dni Brescii”), krwawo stłumione przez wojska austr.; 1859 oswobodzona przez oddziały G. Garibaldiego. Drugi po Mediolanie ośr. gosp. Lombardii; hutnictwo żelaza, miedzi i aluminium, przemysł środków transportu (samochody, tabor kol.), maszyn. (maszyny roln. i włók.), elektrotechniczny, precyzyjny, farm., włók., odzieżowy; ośr. turyst.; duży węzeł kol. i drogowy; wyższa szkoła handl.; muzea; ruiny licznych staroż. budowli rzym.; bazylika S. Salvatore (VIII w.), katedra rom. (XI–XV w.); oratorium S. Maria in Solario (XII w.); kościół S. Francesco (XIII w.); liczne kościoły z XV–XIX w. (m.in. S. Maria dei Miracoli z XV–XVI w., Duomo Nuovo z pocz. XVII, kopuła z XIX); pałace, m.in. Broletto (XII–XIII w.); ratusz (La Loggia) z XV–XVI w.; zamek (XII w.), przebudowany — obecnie muzeum. W pobliżu Brescii eksploatacja porfirów i białych marmurów.
