W swej twórczości realizował konsekwentnie zadania sztuki zaangażowanej, był wyrazicielem anarchistycznego buntu przeciw niemieckiemu mieszczaństwu i wojnie; później podjął działalność polityczną na rzecz komunizmu jako autor sztuk dydaktyczno-propagandowych (m.in. moralitet
Massnahme 1930;
Badeński moralitet o zgodzie 1930, wydanie polskie 1979;
Dobry człowiek z Seczuanu 1942, wydanie polskie 1956). Po wojnie jako wielki praktyk teatru urzeczywistniał swoją, dojrzałą już, koncepcję teatru epickiego (
Mały organon dla teatru 1949, wydanie polskie 1955); naczelną zasadę swej teorii — walkę z iluzjonizmem teatru i sztuki dramatycznej — realizował przez podkreślanie fikcyjnego charakteru wydarzeń scenicznych, tworzenie dystansu wobec akcji dramatycznej (tzw. efekt obcości, niemiecki
Verfremdungseffekt), przez pobudzanie widza do myślenia oraz domaganie się wniosków i ideowej decyzji. Do repertuaru światowego weszły m.in. sztuki:
Człowiek jak człowiek (1927, wydanie polskie 1970),
Opera za 3 grosze (1928, wydanie polskie 1929; parafraza
Opery żebraczej J. Gaya),
Strach i nędza Trzeciej Rzeszy (1938, wydanie polskie 1962),
Życie Galileusza (przełom 1938 i 1939, wydanie polskie 1957),
Matka Courage i jej dzieci (1941, wydanie polskie 1953),
Pan Puntila i jego sługa Matti (1940, wydanie polskie 1955),
Kariera Artura Ui (1941, wydanie polskie 1962),
Kaukaskie kredowe koło (1947, wydanie polskie 1953); w dramatach szukał podkreślenia wyrazu przez muzykę (tzw. songi komentujące akcję), którą tworzyli głównie K. Weill, H. Eisler i P. Dessau. Ponadto utwory prozą:
Powieść za 3 grosze (1934, wydanie polskie 1936),
Opowiadania z kalendarza (1949, wydanie polskie 1953),
Interesy pana Juliusza Cezara (1957, wydanie polskie 1960); ok. 1500 utworów poetyckich (polskie wybory, m.in.
Wiersze wybrane 1954,
Postylla domowa i inne wiersze 1988), liczne prace eseistyczne (
Rozmowy uchodźców 1961, wydanie polskie 1969; polski wybór
Wartość mosiądzu 1975), teatrologiczne, polityczne. Polski wybór
Dramaty (t. 1–3 1962, wydanie 2 1970). Bertolt Brecht zmarł 14 VIII 1956 w Berlinie.