Bratny Roman
 
Encyklopedia PWN
Bratny Roman, pierwotnie R. Mularczyk, ur. 5 VIII 1921, Kraków, zm. 5 XI 2017,
brat Andrzeja Mularczyka, prozaik, poeta, publicysta.
podczas okupacji niemieckiej redaktor tajnego pisma literackiego „Dźwigary”; oficer AK, walczył w powstaniu warszawskim; 1946–47 redaktor „Pokolenia”, 1963–71 współredaktor„Kultury”; autor powieści obrazujących walkę i powojenne losy pokolenia AK-owskiego: Kolumbowie. Rocznik 20 (cz. 1–3 1957), Szczęśliwi torturowani (1959), Losy (1973), Miłowanie kata (1986); zbiory wierszy (Pogarda 1944, debiut konspiracyjny), opowiadania i powieści o tematyce współczesnej (utwory z kluczem osnute wokół wydarzeń z aktualnej kroniki kryminalnej, beletryzowane pamflety na środowiska inteligenckiej opozycji w PRL) Upadek „Ludowej” (1987), Anioł w butach z ostrogami (1995), szkice publicystyczne, wspomnienia Pamiętnik moich książek (t. 1–2 1978–83).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia