Branting 
, ur. 23 XI 1860, Sztokholm, zm. 24 II 1925, tamże,
szwedzki działacz socjaldemokr. i polityk.
[brạntiŋ]
Karl Hjalmar , ur. 23 XI 1860, Sztokholm, zm. 24 II 1925, tamże,
Branting Karl Hjalmar
Encyklopedia PWN
fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
1886–1917 redaktor nacz. dziennika „Social-Demokraten”; 1889 współzałożyciel Szwedz. Socjaldemokr. Partii Robotniczej, jej przywódca (formalnie od 1907) i od 1897 pierwszy przedstawiciel w parlamencie; zwolennik orientacji rewizjonistycznej, czł. kierownictwa II Międzynarodówki; 1917–18 min. finansów, 1919 delegat na paryską konferencję pokojową, 1920, 1921–23 i 1924–25 premier, współinicjator wielu reform społ. i polit. (m.in. utworzenie ministerstwa opieki społ., rewizja konstytucji); zyskał uznanie działalnością na rzecz pokojowego rozstrzygania sporów międzynar. i respektowania praw małych narodów; 1921 otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla (wraz z Ch. Langem).
