Brandes Georg, ur. 4 II 1842, Kopenhaga, zm. 19 II 1927, tamże,
brat Edvarda, duński historyk literatury, eseista i krytyk literacki;
Brandes Georg
Encyklopedia PWN
od 1871 wykładał na uniwersytecie w Kopenhadze; propagator poglądów Ch. Sainte-Beuve’a, H. Taine’a, J.S. Milla i E. Renana w Skandynawii; lansował pisarzy związanych z realizmem i naturalizmem (H. Ibsena, B. Bjørnsona, A. Strindberga, V. Benedictsson, J.P. Jacobsena, H. Drachmanna — Det moderne gennembruds maend ‘pisarze modernistycznego przełomu’ 1883); pod wpływem F.W. Nietzschego odszedł od utylitaryzmu na rzecz indywidualizmu i subiektywizmu (filoz. studium Aristokratisk radikalisme ‘radykalizm arystokratyczny’ 1889); monografie, studia, m.in. Polska (1888, wyd. pol. 1898), O poezji polskiej w XIX stuleciu (wyd. pol. 1887).
