Bouguera–Lamberta–Beera prawo,
prawo określające osłabienie monochromatycznej wiązki światła przechodzącej przez roztwór substancji pochłaniającej światło w nie pochłaniającym go rozpuszczalniku;
Bouguera–Lamberta–Beera prawo
Encyklopedia PWN
J = J0e –µd , gdzie J0 i J — odpowiednio — natężenie wiązki padającej i wychodzącej z ośr., µ — współcz. absorpcji, d — grubość warstwy ośr. pochłaniającego; sformułowanemu 1729 przez P. Bouguera prawu, mat. formę nadał 1760 J.H. Lambert; 1852 fizyk niem. A. Beer (1825–63) uogólnił prawo Bougerta–Lamberta na roztwory: J = J0e–Acd, gdzie c — stężenie roztworu, A — stała zależna od długości fali i rodzaju substancji rozpuszczonej (prawo Bouguera–Lamberta–Beera).
