Bonhoeffer
niem. teolog ewangelicki, członek antyhitlerowskiego ruchu oporu.
[bonhọ̈:fər]
Dietrich, ur. 4 II 1906, Wrocław, zm. 9 IV 1945, Flossenbürg,
Bonhoeffer Dietrich
Encyklopedia PWN
fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
1931–33 profesor teologii systematycznej uniw. w Berlinie; współorganizator antyhitl. Kościoła Wyznającego; od 1943 więziony; zamordowany w obozie koncentracyjnym we Flossenbürgu; autor dzieł z zakresu chrystologii, eklezjologii i etyki chrześc., w których postulował szerokie otwarcie się Kościoła na świat i praktycznie naśladowanie Chrystusa (w sensie wymagań Kazania na górze); poglądy Bonhoeffera znalazły żywy oddźwięk i zostały twórczo wykorzystane w teologii Kościoła zachodniego po II wojnie świat.; Sanctorum Communio (1927), Akt und Sein (1934), Ethik (1949); w przekładzie pol. Wybór pism (1970).
