Blois
m. w środkowej Francji, w regionie Centre-Val de Loire, nad Loarą;
[bluạ],
Blois
Encyklopedia PWN
— 55 tys. mieszk. (2008), zespół miejski 65 tys. mieszk. (2002). Ośrodek adm. dep. Loir-et-Cher. Założone przez Rzymian jako Blesum; w średniowieczu siedziba hrabstwa, od 1391 należało do książąt Orleańskich; w XVI w. jedna z ulubionych rezydencji Walezjuszy; 1588 miejsce zamordowania ks. Henri de Guise; częściowo zniszczone w czasie II wojny światowej; odbudowane. Przemysł maszyn., elektrotechniczny, chem., obuwniczy, poligraficzny, spoż. (produkcja czekolady); ośr. turyst. (spektakle „światło i dźwięk”); węzeł drogowy przy linii kol. Orlean–Nantes; liczne kościoły, m.in. katedra St.-Louis (X–XVII w.); ratusz (dawny pałac biskupi XVIII w.), pawilon Anny de Bretagne (XVI w.); zamek (XIII–XIV w., rozbudowa XV–XVII w.), należący do słynnej grupy zamków nad Loarą; najpiękniejsza renes. część (skrzydło Franciszka I), z loggiami arkadowymi i zewn. klatką schodową (pocz. XVI w.). W okolicy Blois sady, winnice, uprawa kwiatów.
