Bjørnson 
, ur. 8 XII 1832, Kvikne, zm. 26 IV 1910, Paryż,
ojciec Bjørna, norweski prozaik, dramatopisarz, poeta i publicysta.
[bjọ̈:rnson]
Bjørnstjerne Martinius , ur. 8 XII 1832, Kvikne, zm. 26 IV 1910, Paryż,
Bjørnson Bjørnstjerne Martinius
Encyklopedia PWN
fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Współtwórca norweskiego teatru nar., dyr. teatrów w Bergen (1857–59) i Christianii (ob. Oslo, 1865–67), 1866–71 redaktor i wydawca pism „Aftenblade”t i „Norsk Folkebladet”; autor opowiadań i powieści o tematyce wiejskiej: Dziewczę ze Słonecznego Wzgórza (1857, wyd. pol. 1957), Rybaczka (1868, wyd. pol. 1910), Na bożej drodze (1892, wyd. pol. 1895); dramaty hist. i społ. (m.in. Bankructwo 1875, wyd. pol. 1876, Rękawiczka 1883, wyd. pol. 1905), zbiór wierszy Digte og sange (1870; tu tekst norweskigo hymnu nar.); twórczość Bjørnsona odegrała wielką rolę w norweskim ruchu nar. zmierzającym do zdobycia niezależności polit. i oderwania Norwegii od Szwecji; 1903 otrzymał Nagrodę Nobla.
