Biota–Savarta prawo
 
Encyklopedia PWN
Biota–Savarta prawo,
fiz. prawo określające wielkość i kierunek indukcji magnet. (indukcja) w dowolnym punkcie jednorodnego izotropowego ośrodka dla pola magnet. wytworzonego przez przewodnik ze stałym prądem elektrycznym;
zgodnie z tym prawem element przewodnika d, przez który płynie prąd I, wytwarza w punkcie A przestrzeni pole magnet. o indukcji d: , gdzie μprzenikalność magnetyczna ośr., — promień wodzący skierowany od elementu d do punktu A; wektor d jest prostopadły do płaszczyzny wyznaczonej przez wektory d i skierowany zgodnie z regułą korkociągu (Ampère’a reguła); całkowita indukcja magnet. w punkcie A (pochodząca od całego przewodnika z prądem) jest sumą wektorową d pochodzących od wszystkich elementów d, na które można podzielić przewodnik; prawo sformułowali wspólnie 1820 J.B. Biot i F. Savart.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia