biopleograf
aparat kinematograficzny, będący jednocześnie kamerą film. i projektorem film., skonstruowany 1899 przez Kazimierza Prószyńskiego;
[gr. bíos ‘życie’, pléon ‘więcej’, gráphō ‘piszę’],
biopleograf
Encyklopedia PWN
udoskonalona wersja pleografu; projekcja film. z użyciem b. odbywała się z 2 taśm pozytywowych, przesuwających się ruchem skokowym, na które uprzednio rozdzielono kadry negatywu; 2 obiektywy przemiennie rzutowały na ekran obrazy z tych taśm, dzięki czemu między kolejnymi obrazami nie było przerw w dopływie światła lampy projektora do ekranu (charakterystyczne dla typowych projektorów kinematograficznych z jedną taśmą, gdzie na czas przesunięcia taśmy obiektyw zostaje przesłonięty); układ projekcyjny b. miał służyć redukcji niekorzystnych zjawisk występujących na pierwszych pokazach film., takich jak migotanie światła i drgania obrazu na ekranie.
