biogeochemia
 
Encyklopedia PWN
biogeochemia
[gr.],
dział geochemii badający rozmieszczenie, koncentrację i krążenie pierwiastków chem. w przyrodzie pod wpływem procesów życiowych, odbywające się współcześnie lub w geol. przeszłości Ziemi.
Pierwiastki te są czerpane przez organizmy bezpośrednio lub pośrednio ze środowiska ich życia (biosfera), a następnie, z wydalinami lub po śmierci organizmów, oddawane z powrotem otaczającemu środowisku. Taki cykl biogeochem. jest podstawą obiegu w przyrodzie wielu pierwiastków biofilnych, gł. tlenu, węgla, fosforu, azotu. Wiele pierwiastków, rozproszonych w pewnym środowisku życia, ulega wybiórczemu wyławianiu i koncentracji przez organizmy; taki stan koncentracji pewnych pierwiastków może w sprzyjających warunkach zachować się w stanie kopalnym, dostarczając złóż surowców miner. o ważnym znaczeniu gosp.; należą do nich gł. złoża węgli kopalnych, ropy naftowej, gazu ziemnego, fosforytów, siarki rodzimej. Biogeochemia, jako odrębna gałąź geochemii, powstała dzięki badaniom geochemika ros. W.I. Wiernadskiego, kontynuowanym następnie gł. przez jego ucznia A.P. Winogradowa.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia