Białoruska Centralna Rada, Biełarụskaja Centrạlnaja Rạda,
namiastka białoruskiego przedstawicielstwa nar. w czasie II wojny światowej;
Białoruska Centralna Rada
Encyklopedia PWN
faktycznie pomocniczy organ niem. administracji okupacyjnej; powołana 21 XII 1943 przez generalnego komisarza w Mińsku w celu mobilizacji sił narodu białoruskiego do walki z bolszewizmem i przedkładania władzom niem. odpowiednich dezyderatów; ponadto była uprawniona do samodzielnej działalności w dziedzinie socjalnej, kultury i szkolnictwa; prezydentem B.C.R. został mianowany R. Ostrowski, któremu podlegały centralne struktury Rady w Mińsku i aparat terenowy; III 1944 B.C.R. przeprowadziła mobilizację do formacji wojsk., tzw. Białoruskiej Obrony Krajowej, a VI 1944 zwołała II Kongres Wszechbiałoruski, który potwierdził deklarację niepodległości Rady Białoruskiej Republiki Ludowej z 25 III 1918; po ewakuacji z Białorusi w połowie VII 1944 B.C.R. wznowiła działalność w Berlinie.
