Berling Zygmunt
 
Encyklopedia PWN
Berling Zygmunt, ur. 27 IV 1896, Limanowa, zm. 11 VII 1980, Warszawa,
generał, z zawodu prawnik;
1914–17 w Legionach Pol.; od 1918 w WP, m.in. od 1937 dow. 4. pułku piechoty Legionów; we wrześniu 1939 w stanie spoczynku, od 1939 w niewoli sowieckiej, 1940 z grupą pol. oficerów podjął współpracę z władzami sowieckimi, m.in. przygotowywał projekt organizacji pol. dywizji; 1941–42 w Armii Pol. w ZSRR, szef sztabu 5. dywizji piechoty; po ewakuacji armii pozostał w ZSRR; 1943 współzałożyciel ZPP; dowódca: 1. Dywizji Piechoty im. T. Kościuszki (1943), I Korpusu Pol. Sił Zbrojnych w ZSRR (1943–44), Armii Polskiej w ZSRR (1944); VII–IX 1944 dow. 1 armii WP i jednocześnie zast. Nacz. Dowódcy WP, odwołany 1944; 1948–53 komendant Akad. Sztabu Generalnego w Warszawie, następnie w stanie spoczynku; Wspomnienia (t. 1 1990, t. 2 1991).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia