Bergen 
,
m. w południowo-zachodniej Norwegii, nad Byfjorden (M. Północne), ośrodek adm. okręgu Hordaland.
, Bergen
Encyklopedia PWN
założone ok. 1070 przez Olafa III pod nazwą Bjørgvin; osada rybacko-kupiecka; w XII–XIII w. gł. ośr. polit. kraju (siedziba biskupa, rezydencja król., miejsce koronacji); od poł. XIII w. port o zasięgu międzynar.; 1343–1560 w Bergen faktoria niem. Hanzy; największe miasto i port Norwegii do połowy XIX w.; od 2. poł. XVIII w. ważny ośrodek życia nauk. i kult. kraju. Największy port rybacki kraju, duży port handl. i pasażerski; drugie (po Oslo) co do wielkości i znaczenia gosp. miasto; przemysł stoczn., spoż. (gł. rybny), włók., maszyn., rafineria ropy naftowej; port lotn.; ośr. nauk. i kult.; uniw. (zał. 1948), wyższa szkoła handl., konserwatorium; instytut mor.; muzea, m.in. Muzeum Hist. i skansen Gamle Bergen; ośr. turyst.; coroczne festiwale muz. zapoczątkowane 1898 przez E.H. Griega; kościoły: rom. NMP (XII, XIII w.), katedra Św. Olafa (XII, XVI, XIX w.), renes. Św. Krzyża (XVI w.), Nyrkirken (XVIII w.); ratusz (XVI w.), szpital trędowatych Św. Krzyża (XVI, XVIII w.), brama miejska (XVII w.), zamek Bergenhus (XIII w.) ze słynną salą Haakona IV, wieża Rosenkrantz (XVI w.), pałac Damsgaard (XVIII w.); liczne drewniane domy mieszkalne z XVIII w., wśród nich słynny zespół drewnianej zabudowy (dwupiętrowe domy o wąskich fasadach) — Bryggen, wpisany na Listę Świat. Dziedzictwa Kult. i Przyr. UNESCO; gmachy użyteczności publicznej z XIX i XX w.; w pobliżu drewniany kościół w Fantoft (XII w.).
