Bełchatowska, Wysoczyzna
 
Encyklopedia PWN
Bełchatowska, Wysoczyzna,
wysoczyzna morenowa w południowo-zachodniej części Wzniesień Południowomazowieckich, między Wysoczyzną Łaską i Kotliną Szczercowską na zachodzie a Równiną Piotrkowską na wschodzie i między Wzniesieniami Łódzkimi na północy a Wzgórzami Radomszczańskimi na południu;
falista równina urozmaicona przebiegającym południkowo pasmem żwirowych wzgórz ostańcowych, związanych z maks. zasięgiem zlodowacenia Warty; wysokość do 289 m (w okolicach Tuszyna); dział wodny Warty i Pilicy; region gł. roln.; na W.B leży wschodnia część Bełchatowskiego Zagłębia Węgla Brunatnego; gł. m. Bełchatów.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia