Beludżystan, pers. Balūchestān, urdu Balūcistān, ang. Baluchistan,
kraina historyczna w Azji Zachodniej, w południowo-wschodniej części Wyż. Irańskiej, nad Zat. Omańską i M. Arabskim, w granicach Iranu, Afganistanu i Pakistanu;
Beludżystan
Encyklopedia PWN
pow. ok. 0,5 mln km2, obszar wyżynno-górski (G. Wschodnioirańskie, Mekran, G. Sulejmańskie), pustynny i półpustynny z rzekami okresowymi; irań. część krainy w ostanie Beludżystan i Sistan, pakistańska — w prowincji Beludżystan, pozostała — w południowo-zachodnich prowincjach Afganistanu.
Historia. W 1000–800 p.n.e. pod panowaniem dyn. Śaków; VII w. opanowany przez Arabów; 1549 podporządkowany przez ces. Akbara państwu Wielkich Mogołów; w 2. poł. XIX w. włączony w skład Indii Bryt.; w wyniku podziału Indii Bryt. na Indie i Pakistan 1947 wszedł w skład Pakistanu; od 1970 Beludżowie w Pakistanie (ok. 1 mln) domagają się przyznania im autonomii; 1972 zamieszki, 1973 akcja militarna rządu Pakistanu, który oskarżył Iran o wspomaganie bronią ruchu separatystycznego w Beludżystanie; wiosną 1977 manifestacja separatystycznych plemion pasztuńskich stanowiących absolutną większość w zachodniej części Pakistanu i Beludżystanu; plemiona te, rozdzielone 1893 tzw. linią Duranda, w dużej części żyją w Afganistanie.
