Bel-szar-usur
 
Encyklopedia PWN
Bel-szar-usur, Belszarusur, bibl. Baltazar, żył w VI w. p.n.e.,
bibl. Baltazar, następca tronu i najstarszy syn Nabonida, króla Babilonii z dynastii chaldejskiej.
Rządził krajem w czasie 10-letniego odosobnienia ojca; 539 po zajęciu Babilonu przez Persów, zgładzony; wspomniany pod imieniem Baltazar w Biblii, gdzie również mylnie określono go jako syna Nabuchodonozora II; Księga Daniela opisuje wielką ucztę urządzoną przez Belszarusura, podczas której posłużono się naczyniami sakralnymi zrabowanymi ze świątyni w Jerozolimie; biesiadnicy ujrzeli wówczas rękę piszącą na ścianie słowa mane, tekel, fares, będące zapowiedzią upadku Belszarusura.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Rembrandt, Uczta Baltazara, ok. 1635 — National Gallery, Londyn fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia