Basedow Johannes Bernhard
 
Encyklopedia PWN
Basedow
[bạ:zədo:]
Johannes Bernhard Wymowa, ur. 5 IX 1724, Hamburg, zm. 25 VII 1790, Magdeburg,
pedagog niemiecki;
inicjator i gł. teoretyk ruchu filantropistów; 1753–61 wykładowca w akad. rycerskiej w Sorø, od 1761 — w gimnazjum akademickim w Altonie; 1767 zwolniony z obowiązków nauczycielskich, wykluczony z Kościoła ewangelickiego (na tle sporów teol.); nawiązując do idei J.J. Rousseau i J. Locke’a, oprac. własny system pedag.; kładł nacisk na wszechstronny rozwój dziecka, życzliwy, nacechowany troską o jego dobro stosunek do wychowanka; zwolennik utylitarnego programu nauczania i stosowania metody poglądowej; rzecznik szkoły niezależnej od Kościoła, utrzymywanej przez państwo; 1774 zał. w Dessau wzorcowy zakład wychowawczy Philanthropinum, w którym realizował swoje idee pedag.; Vorstellung an Menschenfreunde... (1768), Methodenbuch für Väter und Mütter der Familien und Völker (1770), Elementarwerk (t. 1–4 1774, tłumaczony na wiele języków encyklopedyczny podręcznik dla młodzieży).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia