Barnim I
 
Encyklopedia PWN
Barnim I, ur. ok. 1210, zm. 13 XI 1278, Dąbie,
książę szczeciński od 1220, zachodniopomor. od 1264, ojciec Bogusława IV;
prowadził ustawiczne walki (1248–51) z książętami gdańskimi o Sławno i Słupsk oraz wielkopol. o tereny nadnoteckie; po utracie ziemi stargardzkiej 1236 i wkrzańskiej 1250 na rzecz Brandenburgii został zmuszony do uznania jej zwierzchnictwa; 1264 po śmierci brata stryjecznego, ks. dymińskiego Warcisława III, zjednoczył Pomorze Zachodnie; akty agresji brandenburskiej spowodowały zawarcie 1273 sojuszu między Barnimem I, a książętami wielkopol., przypieczętowanego małżeństwem ks. wielkopol. Przemysła II z wnuczką Barnima I — Ludgardą; popierał rozwój gospodarczy Pomorza Zachodniego.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia