banki ludowe,
spółdzielnie oszczędnościowo-pożyczkowe organizowane na ziemiach polskich pod zaborem pruskim;
banki ludowe
Encyklopedia PWN
pierwszy bank ludowy założono 1861 w Poznaniu; 1913 były 204 banki ludowe z 125 tysiącami członków; po odzyskaniu niepodległości umożliwiły one wykupienie z rąk niemieckich wielu warsztatów produkcyjnych i przyczyniły się do repolonizacji życia na tych ziemiach, a za kordonem granicznym odegrały istotną rolę w utrzymaniu polskości. Najliczniejsze banki ludowe były na Śląsku; przed II wojną światową ich działacze byli represjonowani przez hitlerowców; w okresie II wojny światowej działalność banków ludowych została całkowicie sparaliżowana, wielu działaczy zamordowano lub osadzono w obozach koncentracyjnych.
