Bank Gospodarstwa Krajowego
 
Encyklopedia PWN
Bank Gospodarstwa Krajowego (BGK),
bank komercyjny, założony 1924 z inicjatywy W. Grabskiego, z siedzibą w Warszawie.
Największy bank w Polsce w okresie międzywojennym; reaktywowany 1944, początkowo obsługiwał państwowe przedsiębiorstwa; od 1946 kredytowanie przedsiębiorstw przejęły: Narodowy Bank PolskiBank Handlowy w Warszawie; od 1948 — w likwidacji; 1951 dokonano reorganizacji banku, a 1961 nadano mu nowy statut, w myśl którego BGK stał się bankiem państwowym, posiadającym osobowość prawną; 1989 wznowił działalność jako bank komercyjny; powierzono mu pełnienie funkcji agenta emisji obligacji Skarbu Państwa; od 1994 obsługuje w imieniu Skarbu Państwa Fundusz Poręczeń Kredytowych (od 1997 Krajowy Fundusz Poręczeń Kredytowych) dla małych i średnich predsiębiorstw, a od 1996 — Krajowy Fundusz Mieszkaniowy; działa w kraju i za granicą; gromadzi środki budżetowe i środki jednostek gospodarczych, udziela pożyczek, kredytów oraz wnosi udziałów do efektywnych przedsięwzięć gospodarczych.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia