Bałkarzy, Taułuła
grupa etniczna w północnym Kaukazie, zwłaszcza w Kabardo-Bałkarii; ok. 90 tys. (1995);
[‘górale’],
Bałkarzy
Encyklopedia PWN
język karaczajsko-bałkarski, wspólny z Karaczajami, należy do języków tureckich, pismo cyrylickie; od XVIII w.; wyznają islam sunnicki, wcześniej występowało chrześcijaństwo w przemieszaniu z wierzeniami animistycznymi; zajmują się wysokogórskim pasterstwem owiec, bydła i koni, częściowo rolnictwem, większość produktów rolnych i tkaniny uzyskiwali z wymiany na skóry i proch własnego wyrobu; mieszkają w wioskach niegdyś obronnych, obszerne domostwa są wznoszone z kamienia; zamożniejsi B. utrzymują szerokie związki typu fikcyjnego pokrewieństwa z sąsiednimi ludami Kaukazu, zgodnie z dawną tradycją równoległą do częstych niegdyś wojen; 1944 zostali deportowani do Azji Środkowej, powrócili w 1957; 1991 powstała Bałkarska Rada Narodowa dążąca do odrodzenia kultury etnicznej oraz suwerenności w formie odrębnej republiki.
