Baldwin Luksemburski, ur. 1285, zm. 21 I 1354, Trewir,
arcybiskup trewirski, elektor; jeden z najbardziej wpływowych książąt niem. swoich czasów;
Baldwin Luksemburski
Encyklopedia PWN
kształcił się w Paryżu, skąd 1307 został powołany do objęcia arcybiskupstwa w Trewirze; przyczynił się do obioru starszego brata na cesarza niem. — Henryka VII Luksemburskiego, a po jego śmierci 1313 poparł elekcję Ludwika Bawarskiego; skonsolidował i powiększył swoje terytorium, zarządzał ponadto arcybiskupstwami Moguncji (od 1328), Spiry i Wormacji (1331–37); dążył do wzmocnienia praw książąt elektorów w Rzeszy Niem.; był inicjatorem uchwały w Rhense 1338, odrzucającej roszczenia papieży do potwierdzenia wyboru cesarza; po 1340 przeszedł do opozycji wobec ces. Ludwika Bawarskiego, 1346 przeforsował jego detronizację, a następnie elekcję króla Czech, Karola IV (wnuka Henryka VII); po śmierci Jana Luksemburskiego (1346) zarządzał także hrab. Luksemburg; jeden z twórców potęgi rodu Luksemburgów.
