autostrada
 
Encyklopedia PWN
autostrada
[wł. auto ‘samochód’, strada ‘droga’],
droga I klasy techn. przeznaczona do szybkiego przemieszczania się pojazdów samochodowych (wyłącznie), nie obsługująca ruchu drogowego z przyległego terenu;
charakterystyczne cechy autostrady to: a) co najmniej 2, nie mniej niż 2-pasmowe, jednokierunkowe jezdnie, trwale rozdzielone (np. pasem zieleni, betonową barierą); b) bezkolizyjne krzyżowanie się z drogami i in. rodzajami tras komunik. (na różnych poziomach); c) wyjazdy i wjazdy pojazdów możliwe tylko w węzłach drogowych; d) pasy awaryjne — do zatrzymywania się i postoju pojazdów unieruchomionych z przyczyn techn.; e) wyposażenie w urządzenia obsługi podróżnych i pojazdów, przeznaczone wyłącznie dla użytkowników autostrad; f) oznakowanie specjalnym znakiem „autostrada”. Autostrada łączy gł. ośrodki gosp. i adm. kraju oraz obsługuje ruch międzynarodowy. Pierwszą autostradę wybudowano 1920–24 we Włoszech.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Autostrada płatna na trasie Katowice-Kraków fot. J. Herok/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia