australopiteki
 
Encyklopedia PWN
australopiteki, Australopithecus,
rodzaj plioceńskich i wczesnoplejstoceńskich hominidów z południa i wschodu Afryki, zaliczany do rodziny człowiekowatych.
australopiteki znane są z wykopalisk w RPA, Tanzanii, Kenii, Etiopii i Czadzie; wiek znalezisk 4,17–1,5 mln lat; większość badaczy wyróżnia 4 odrębne gatunki australopiteków: A. afarensis, A. africanus, A. robustus, A. boisei, ale ostatnie odkrycia z okolic jeziora Turkana wskazują na istnienie jeszcze 2 gatunków: A. anamensis oraz A. aethiopicus; australopiteki miały stosunkowo mały mózg (380–550 cm3), długie kończyny górne, a kończyny dolne tylko o pewnym stopniu adaptacji do dwunożnej lokomocji; wśród australopiteków rozróżnia się 2 typy rozwojowe: typ gracilis (A. afarensis i A. africanus) — delikatniejszej budowy, o mniej masywnej czaszce z mniejszymi w stosunku do siekaczy zębami policzkowymi, oraz typ robustus (A. robustus i A. boisei) — o większych wymiarach ciała, bardziej masywnej budowie czaszki i stosunkowo dużych zębach policzkowych; australopiteki wytwarzały prymitywne narzędzia kamienne, prawdopodobnie uprawiały prymitywne łowiectwo; nie znały ognia; wymarły ostatecznie przed 1 mln lat.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia