Aurangzeb, z muzułmańskiej dyn. Wielkich Mogołów, ur. 3 X 1618, Dhod (Malwa), zm. 3 III 1707,
władca indyjski od 1658;
Aurangzeb
Encyklopedia PWN
w walce o tron zamordował 3 braci i uwięził dożywotnio ojca, Szahdżahana; 1658 objął tron i przyjął przydomek Alamgir [‘zdobywca świata’]; rozszerzył znacznie granice imperium na południe podbijając Bidźapur i Golkondę, skutecznie opierał się ekspansji ang. Kompanii Wschodnioind.; dbał o rozwój nauki i sztuki; fanatyczny wyznawca islamu; idea państwa muzułm., w imię której prowadził wojny z sikhami, Marathami i radźputami, zraziła dotychczasowych sojuszników, władców hinduskich, i stała się przyczyną rozbicia państwa na prowincje, przeciwstawiające się panowaniu muzułm. w Indiach; pozostawił Listy.
