atlant

atlant

[gr. átlas, átlantos],

gigant, telamon,

podpora arch. w formie posągu mężczyzny dźwigającego na ramionach element arch. (np.: belkowanie, balkon, zwieńczenie portalu);

znany w architekturze od starożytności, z antyku został przejęty (podobnie jak kariatyda i herma) przez sztukę renesansu i manieryzmu wł. oraz niderlandzkiego; częsty motyw dekoracji arch. baroku i klasycyzmu, również stylów historyzujących w XIX w.