Asurbanipal
 
Encyklopedia PWN
Asurbanipal, Sardanapal, gr. Sardanápallos, żył w VII w. p.n.e.,
ostatni wybitny władca asyryjski (668–627? p.n.e.), syn Asarhaddona;
trzymał w uległości obszary od M. Śródziemnego do zachodniej części Iranu, gór Armenii (Urartu) do Zatoki Perskiej z jednej strony i Egiptu z drugiej; zdobył Egipt (667 p.n.e.) i panował tam aż do 655 p.n.e.; buntujący się Babilon pokonał po czteroletnim oblężeniu (652–648 p.n.e.), walka z Elamem (646–645 p.n.e.) zakończyła się zburzeniem Suzy; ekspedycja odwetowa przeciwko Arabom położyła kres wielkiej koalicji antyasyryjskiej; swoją rezydencję, Niniwę, Asurbanipal umocnił potężnymi murami; założył bibliotekę, gdzie gromadził zabytki piśmiennictwa sumeryjskiego i akadyjskiego (listy, traktaty międzynarodowe, modlitwy i wyrocznie, zabytki literatury pięknej, m.in. epos Gilgamesz).
zgłoś uwagę
Ilustracje
Kalchu, pałac Asurbanipala II, częściowa rekonstrukcja (Irak)fot. W. Jerke/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Niniwa, rekonstrukcja bramy dawnej stolicy Asyrii (Irak)fot. W. Jerke/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia