Arrow Kenneth Joseph

Arrow

[ạ̈rə^u]

Kenneth Joseph , ur. 23 VIII 1921, Nowy Jork, zm. 21 II 2017, Palo Alto (Kalifornia),

ekonomista amerykański; przedstawiciel matematycznej szkoły neoklasycznej i nowej ekonomii dobrobytu.

W 1949–68 profesor Uniwersytetu Stanforda, 1968–74 Uniwersytetu Harvarda w Cambridge, 1974–79 James Bryant Conant University, od 1979 ponownie Uniwersytetu Stanforda. Prace Arrowa dotyczą m.in. ekonomii dobrobytu, wyborów społecznych, równowagi ogólnej, teorii informacji, ryzyka i ekonomii niepewności, teorii wzrostu gospodarczego, produkcji i postępu technicznego, teorii podejmowania decyzji, roli organizacji. W teorii wyborów społecznych (1951) wykazuje, że decyzje podjęte w głosowaniu zbiorowym nie są tożsame z wyborem zbiorowym, gdyż każdy z indywidualnych wyborców jest autonomiczny względem pozostałych. W 1954, wspólnie z G. Debreu, przedstawił dowód istnienia równowagi ogólnej. W dowodzie tym, raz jeszcze przedstawionym w pracy General Competition Analysis (1971), napisanej wspólnie z F. Hahnem, zakłada się, że nie istnieją niedoskonale znane rynki przyszłe: pieniądz jest neutralny i nie występują istotne i ciągłe korzyści skali. W pracach z teorii ryzyka badał wpływ asymetryczności informacji na funkcjonowanie systemów ubezpieczeń społecznych. W teorii wzrostu gospodarczego wprowadził pojęcie funkcji produkcji o stałej elastyczności substytucji, która wskazuje, w jakim stopniu zmiana ceny jednego z czynników produkcji wpływa na zmianę relacji ilościowej czynników użytych w procesie wytwarzania. W teorii uczenia się zauważył, że każda nowa technika prowadzi do zmian w środowisku, w którym jest stosowana. Dystansował się od ultraliberalnych koncepcji regulacyjnej roli rynku, kładąc nacisk na rolę innych organizacji współdziałających z życiem gospodarczym, np. państwa, partii politycznych, kościołów, uniwersytetów. Podkreślał wagę etyki i moralności w gospodarce. Był członkiem amerykańskiej (od 1957) i wielu zagranicznych akademii nauk (m.in. brytyjskiej, fińskiej). W 1972 otrzymał Nagrodę Nobla (wspólnie z J.R. Hicksem) za pionierski wkład do teorii dobrobytu i ogólnej teorii równowagi. Główne prace: Social Choice and Individual Value (1951), Existence of an Equilibrium for Competitive Economy (1954), The Economic Implication of Learning by Doing (1962), Eseje z teorii ryzyka (1971, wydanie polskie 1979), Granice organizacji (1974, wydanie polskie 1985).